Wędrownictwo

Koniec szkoły to koniec harcerstwa? 

Jeżeli kiedyś zastanawiałeś się, czy po gimnazjum harcerstwo dla Ciebie się skończy to nie ma powodów do zmartwień. Właśnie gdy małymi krokami zaczniesz wkraczać w dorosłe życie, będziesz już w szkole średniej, w harcerstwie otworzą się przed tobą nowe drzwi. Wędrownictwo to jedna z grup metodycznych w ZHP, taka jak zuchy, harcerze i harcerze starsi, która obejmuje osoby w wieku 16-21 lat. Wyzwania, które stawiają przed sobą wędrownicy mają na celu wprowadzenie ich w dorosłość. W życiu harcerskim i poza harcerskim motywuje ich Kodeks Wędrowniczy oraz Dewiza Wędrownicza: Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl - pomóż, czyli działaj.

Harcerska przygoda zaczyna się w gromadzie zuchowej, następnie, gdy zuch dorasta przechodzi do drużyny harcerskiej, a jako że w naszym Hufcu nie ma drużyn starszoharcerskich, drużyna wędrownicza jest kolejnym krokiem w rozwoju harcerza.

Próba  wędrownicza  jest  stałym  elementem  wejścia  do  grupy  wędrowników, w wyniku tej próby harcerz starszy staje się wędrownikiem i otrzymuje wręczony w sposób obrzędowy naramiennik wędrowniczy. Symbol spoczywający na lewym ramieniu przypomina wędrownikowi o następujących wartościach:

Naramiennik jest koloru zielonego i przedstawia watrę wędrowniczą. Płomienie watry symbolizują (kolejno od najmniejszego): siłę ciała, rozumu i ducha, natomiast polana: pracę nad sobą, służbę i szukanie swojego miejsca w społeczeństwie. Kolor zielony symbolizuje powiązanie ze światem harcerskim i przyrodą. Sposób ułożenia polan to gwiazda - oznacza długie palenie, szczerą wolę postępowania po harcersku przez całe życie. Ogień natomiast to symbol ciepła, bliskości, wiedzy i energii, tak ważnych wartości dla każdego harcerza, nie tylko wędrownika.
Watra jest zatem symbolem ciągłej wędrówki ku wartościom Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego.

Kim jest wędrownik?
Wędrownik to osoba, która nie tylko wędruje po nie przetartych szlakach, zdobywa nowe szczyty, horyzonty. Wędrownik to nie ten, który tylko rozwija swoje zdolności orientacyjno-terenowe, to nie ten, który nie wyciąga wniosków z każdej swej wędrówki, to nie jest osoba, która widzi tylko wędrówkę fizyczną, z mapą i kompasem w ręce.
Wędrownikiem jest ten, kto potrafi wyciągnąć wnioski i odczuć satysfakcję z przebytej drogi, to osoba, która wędruje nie tylko po szlakach wyznaczonych w terenie i na mapie, ale też ten, który potrafi przejść z dumą przez drogę na szczyt ideałów, drogę wyznaczoną przez życie. Wędrownik to ktoś taki, kto nie będzie bał się prosić o pomoc innego wędrownika, to ktoś kto będzie gotów pomóc, gdy o to zostanie poproszony. Wędrownikiem jest ten, kto rozwija nie tylko swe ciało, ale też ducha i umysł, to ten, który rozwija również swe serce. (Monika Sieliwonik)

Wędrownictwo w Remusie.
Na rajdach, na trasach wędrowniczych, drużynę reprezentuje nieoficjalny patrol wędrowniczy, są to dh. Ewelina, dh. Nikola, dh. Roksana, dh. Ola oraz dh. Bartek. Każdy z nich może potwierdzić, że wędrownictwo to niesamowita przygoda, a wszelkie wątpliwości rozwiać opowiadając niezliczone historie i przygody jakie w tak krótkim okresie zdołali przeżyć.

Chcesz do nas dołączyć?
W hufcu działają dwie drużyny wędrownicze, a w naszym Remusie planowane jest utworzenie w przyszłości zastępu wędrowniczego, czy więc będzie nas jeszcze więcej? W końcu na ZHP nigdy nie jest za późno!

Autorzy: 
Sam. Aleksandra Mróz
Sam. Ewelina Majorkiewicz